De volmaakte man roman, Uitgeverij Balans 2005 In De volmaakte man onderzoekt Mariet Meester aan de hand van drie verschillende levensgeschiedenissen en tegen de achtergrond van het bijzondere gevangenisdorp Veenhuizen de grenzen van compassie. Hoe ver moet je gaan om iemand te helpen?
Zie video's voor een mini-documentaire over het boek. Lees een toespraak over de manier waarop de roman tot stand kwam, Uit recensies: (...) De volmaakte man vertelt van een jong stel in Amsterdam dat - omdat ze in Veenhuizen zijn opgegroeid - voor weinig geld een etage in de woning van een mysterieuze bejaarde joodse vrouw mag kopen. Aanvankelijk leven Lucas en Lidia en mevrouw Engel langs elkaar heen, maar als de laatste begint te dementeren raken de levens vervlochten. Lidia neemt steeds steeds meer zorg op zich, Lucas ontpopt zich in de ogen van ‘Engeltje’ als volmaakte man. De indrukwekkend beschreven aftakeling van ‘Engeltje’ beslaat een groot deel van het boek. (...) Met veel inlevingsvermogen vertelt Meester over het onvermijdelijke einde en de enorme wissel die de zorg op de verhouding tussen Lucas en Lidia trekt.      Toch begint De volmaakte man pas echt als ‘Engeltje’ is overleden. Lidia vlucht na een knallende ruzie naar Veenhuizen, dat door Meester als een onmiskenbaar lustoord wordt neergezet. Lucas verloedert ondertussen in Amsterdam in een poging het levensverhaal van ‘Engeltje’ compleet te krijgen. (...) De ontknoping is even over-rompelend als merkwaardig; desastreus voor de een, verlossend voor de ander.      Net als in De overstroming blijkt de overlevingsdrang van de mens een centrale plaats in te nemen. En wederom heeft Meester een aardse en frisse manier gevonden om die drang te beschrijven. Met veel oog voor het detail (soms op het onsmakelijke af) maakt ze het bijzondere alledaags en het alledaagse bijzonder. En of het nu om een vluchtige herbeleving van een jeugdliefde in Drenthe gaat, of om de weerzin van een jong stel tegen ouderdom, de droefheid in de woonkamer van een joods verzorgingscentrum of om de wanhoop van een vereenzaamde vrouw in de Amsterdamse Rivierenbuurt, ze kan er meeslepend mooi over vertellen. Joep van Ruiten in Dagblad van het Noorden (...) Dat levert niet alleen een onderhoudend, maar bij vlagen ook intrigerend verhaal op. (...) De volmaakte man is een boek dat je aan het denken zet. Jaap Goedegebuure in de GPD-bladen (...) Het bijzondere aan De volmaakte man is de manier waarop Meester haar personages dimensie geeft, zonder daarvoor te veel woorden te hoeven gebruiken. De steeds verder oplopende spanning in deze ongezonde driehoeksverhouding wordt prima onderbouwd. Tot ver in het boek is het onduidelijk wat er nou precies met mevrouw Engel aan de hand is, en het is moeilijk te stoppen met lezen tot Meester haar troeven uitspeelt. De dilemma’s waarmee vooral Lidia worstelt, zijn bovendien van wezenlijk belang: hoe ver moet je gaan om iemand te helpen? En: wat is de verhouding tussen compassie en eigenbelang, gaan die twee dingen samen? (...) Meester is sterk in het vormgeven van natuurgetrouwe karakters en het verhaal is niet alleen maatschappelijk relevant, maar ook spannend. En die combinatie kom je zelden tegen. Marieke Kremer in Spits (...) Het boek barst van de energie, maar ook van ingehouden woede en opstandigheid. (...) het is een boek geworden dat hoofd en hart raakt - je wordt regelmatig aan het denken gezet, maar je windt je ook op en raakt ontroerd. Holly Moors in www.moorsmagazine.com (...) een roman die je opslokt tot en met de laatste pagina. Nelly de Zwaan in Jonas (...) spannend en ontroerend. www.boekenwurm-en-pleeg.nl (...) Mariet Meester kan gewone mensen zo beschrijven dat je op het puntje van je stoel zit tijdens het lezen. Nouveau (...) Mooi geschreven en ook heel goed. Het behandelt serieuze maatschappelijke zaken, maar doet dat op een spannende en humoristische manier, lekkere zwarte humor dat ook nog. lezersrecensie op www.nu.nl (...) Na het huiselijke begin raakt de roman in een stroomversnelling, om nogal onstuimig en zelfs thrillerachtig te eindigen met allerlei verrassende onthullingen. Janet Luis in Opzij

MARIËT MEESTER

De volmaakte man roman, Uitgeverij Balans 2005
In De volmaakte man onderzoekt Mariet Meester aan de hand van drie verschillende levensgeschiedenissen en tegen de achtergrond van het bijzondere gevangenisdorp Veenhuizen de grenzen van compassie. Hoe ver moet je gaan om iemand te helpen? Zie video's voor een mini-documentaire over het boek. Lees een toespraak over de manier waarop de roman tot stand kwam, Uit recensies: (...) De volmaakte man vertelt van een jong stel in Amsterdam dat - omdat ze in Veenhuizen zijn opgegroeid - voor weinig geld een etage in de woning van een mysterieuze bejaarde joodse vrouw mag kopen. Aanvankelijk leven Lucas en Lidia en mevrouw Engel langs elkaar heen, maar als de laatste begint te dementeren raken de levens vervlochten. Lidia neemt steeds steeds meer zorg op zich, Lucas ontpopt zich in de ogen van ‘Engeltje’ als volmaakte man. De indrukwekkend beschreven aftakeling van ‘Engeltje’ beslaat een groot deel van het boek. (...) Met veel inlevingsvermogen vertelt Meester over het onvermijdelijke einde en de enorme wissel die de zorg op de verhouding tussen Lucas en Lidia trekt.      Toch begint De volmaakte man pas echt als ‘Engeltje’ is overleden. Lidia vlucht na een knallende ruzie naar Veenhuizen, dat door Meester als een onmiskenbaar lustoord wordt neergezet. Lucas verloedert ondertussen in Amsterdam in een poging het levensverhaal van ‘Engeltje’ compleet te krijgen. (...) De ontknoping is even over-rompelend als merkwaardig; desastreus voor de een, verlossend voor de ander.      Net als in De overstroming blijkt de overlevingsdrang van de mens een centrale plaats in te nemen. En wederom heeft Meester een aardse en frisse manier gevonden om die drang te beschrijven. Met veel oog voor het detail (soms op het onsmakelijke af) maakt ze het bijzondere alledaags en het alledaagse bijzonder. En of het nu om een vluchtige herbeleving van een jeugdliefde in Drenthe gaat, of om de weerzin van een jong stel tegen ouderdom, de droefheid in de woonkamer van een joods verzorgingscentrum of om de wanhoop van een vereenzaamde vrouw in de Amsterdamse Rivierenbuurt, ze kan er meeslepend mooi over vertellen. Joep van Ruiten in Dagblad van het Noorden (...) Dat levert niet alleen een onderhoudend, maar bij vlagen ook intrigerend verhaal op. (...) De volmaakte man is een boek dat je aan het denken zet. Jaap Goedegebuure in de GPD-bladen (...) Het bijzondere aan De volmaakte man is de manier waarop Meester haar personages dimensie geeft, zonder daarvoor te veel woorden te hoeven gebruiken. De steeds verder oplopende spanning in deze ongezonde driehoeksverhouding wordt prima onderbouwd. Tot ver in het boek is het onduidelijk wat er nou precies met mevrouw Engel aan de hand is, en het is moeilijk te stoppen met lezen tot Meester haar troeven uitspeelt. De dilemma’s waarmee vooral Lidia worstelt, zijn bovendien van wezenlijk belang: hoe ver moet je gaan om iemand te helpen? En: wat is de verhouding tussen compassie en eigenbelang, gaan die twee dingen samen? (...) Meester is sterk in het vormgeven van natuurgetrouwe karakters en het verhaal is niet alleen maatschappelijk relevant, maar ook spannend. En die combinatie kom je zelden tegen. Marieke Kremer in Spits (...) Het boek barst van de energie, maar ook van ingehouden woede en opstandigheid. (...) het is een boek geworden dat hoofd en hart raakt - je wordt regelmatig aan het denken gezet, maar je windt je ook op en raakt ontroerd. Holly Moors in www.moorsmagazine.com (...) een roman die je opslokt tot en met de laatste pagina. Nelly de Zwaan in Jonas (...) spannend en ontroerend. www.boekenwurm-en-pleeg.nl (...) Mariet Meester kan gewone mensen zo beschrijven dat je op het puntje van je stoel zit tijdens het lezen. Nouveau (...) Mooi geschreven en ook heel goed. Het behandelt serieuze maatschappelijke zaken, maar doet dat op een spannende en humoristische manier, lekkere zwarte humor dat ook nog. lezersrecensie op www.nu.nl (...) Na het huiselijke begin raakt de roman in een stroomversnelling, om nogal onstuimig en zelfs thrillerachtig te eindigen met allerlei verrassende onthullingen. Janet Luis in Opzij