Lees hier de vorige blog

8 mei 2023 Mijn schoonmoeder (91) woont sinds kort in een verzorgingshuis. Toen we de overgebleven spullen in haar huurflat opruimden, bleef het stofdoeken-mandjesmoment uit, de ontroering die Nicolaas Matsier beschreef in ‘Gesloten huis’, zijn boek over de nalatenschap van zijn ouders. Totdat ik een keukenla opentrok. Die bleek vol te zitten met cadeaupapiertjes, gladgestreken, zorgvuldig opgevouwen cadeau-papiertjes die ik stuk voor stuk herkende doordat ik er zelf in de loop van de jaren kleine attenties in heb verpakt. Bewaard vanwege de herinneringen, veronderstelde ik. Een tweede vondst ontnuchterde me. Een plastic bakje zat vol sluitingen van broodzakken, toen mijn schoonmoeder er al vijftig van had heeft ze ook de eenenvijftigste nog bewaard. ‘Je weet nooit waarvoor ik ze nog eens kan gebruiken.’ Wat mij betreft zouden de volgende generaties deze recyclingdrang mogen overnemen.