8 juli 2022
Zomaar een ochtend op een melkveehouderij. Ik zit achter
mijn laptop in onze woonwagen, staat er een koe voor het
raam. Zij en ik kijken elkaar aan, ze loeit. ‘Help me, help
me!’ Ach, nou je het zegt, je bent nat en modderig. In de
sloot gegleden en er weer uit geklommen, maar wel aan
de verkeerde kant, zodat je ronddoolt bij ons mensen.
Ze is roodbont en vriendelijk. Laat zich aanraken, knabbelt
aan onkruid, knabbelt aan ander onkruid. Dat er geld aan
haar wordt verdiend weet ze niet, dat er microplastics in
haar melk zitten weet ze niet, dat de Nederlanders elkaar
verketteren vanwege haar en haar soortgenoten weet ze
niet.
De man en de vrouw die haar met zachte hand naar het
weiland terug loodsen, hopen dat ons land over tien jaar
minder koeien telt, dat er dan meer plantaardige
producten worden geteeld en dat boeren daar dan goed
van kunnen leven.
MARIËT MEESTER
8 juli 2022
Zomaar een ochtend op een melkveehouderij.
Ik zit achter mijn laptop in onze woonwagen,
staat er een koe voor het raam. Zij en ik kijken
elkaar aan, ze loeit. ‘Help me, help me!’ Ach,
nou je het zegt, je bent nat en modderig. In de
sloot gegleden en er weer uit geklommen,
maar wel aan de verkeerde kant, zodat je
ronddoolt bij ons mensen.
Ze is roodbont en vriendelijk. Laat zich
aanraken, knabbelt aan onkruid, knabbelt aan
ander onkruid. Dat er geld aan haar wordt
verdiend weet ze niet, dat er microplastics in
haar melk zitten weet ze niet, dat de
Nederlanders elkaar verketteren vanwege haar
en haar soortgenoten weet ze niet.
De man en de vrouw die haar met zachte
hand naar het weiland terug loodsen, hopen
dat ons land over tien jaar minder koeien telt,
dat er dan meer plantaardige producten
worden geteeld en dat boeren daar dan goed
van kunnen leven.
