21 maart 2022
Schizofreen: je volgt de situatie in Oekraïne en huivert.
Onbegrijpelijk dat dergelijke gruwelijkheden nog
plaatsvinden in een tijd waarin we beschaafd dachten
te zijn. Tegelijkertijd leef je je eigen bestaan, zodat je
het oorlogsnieuws afwisselt met een zoektocht naar
nieuwe handgrepen voor je keukenkastjes. In
Marioepol wordt honger geleden, jij plaatst op
Facebook de cover van je nieuwe boek.
In een poging de situatie wat beter te begrijpen, heb ik
de hele serie Paustovskij van stal gehaald, met name
‘De tijd van de grote verwachtingen’ dat zich afspeelt
in Odessa. Maar eerst herlees ik ‘Ze kwam uit
Marioepol’ van Natascha Wodin, een boek uit 2017 dat
ineens extra lading krijgt doordat veel eruit bekend is
gaan klinken. De stad blijkt honderd jaar geleden al
eens verwoest te zijn, honger werd er toen ook
geleden. In het dagboek van haar tante leest de
schrijfster dat de mensen er honden en katten aten, ze
zagen geen uitweg meer.
Ik kan dit boek aanbevelen, zeker nu.