Lees hier de vorige blog

19 september 2020 Mijn vader (92) zwerft ook deze zomer in zijn rode kampeerbus door Nederland, al vier maanden is hij op pad. Onderweg leest hij boeken die hij van mij heeft geleend, hele stapels sleep ik voor hem aan. Van zijn favoriete auteur Maarten ’t Hart heb ik een beperkt aantal titels in de kast, dus vorig jaar, toen hij uitgerekend in Urk was aanbeland, besloot hij maar eens naar de plaatselijke boekhandel te stappen. Tijdens onze dagelijkse telefoongesprekken heeft hij me meermaals voorgespeeld welke scène zich daar toen voltrok. Hij: ‘Goedemiddag, heeft u misschien de laatste roman van Maarten ’t Hart?’ Verkoopster, ietwat geschrokken, kijkt schichtig om zich heen: ‘Eh, nee, denk ik niet. Maar ik kan wel even achter voor u gaan kijken, wie weet.’ Mijn vader volgt de vrouw met zijn ogen en ziet nog net dat ze zich in een aparte ruimte rechtstreeks naar een fikse stapel Maarten ’t Harts begeeft, zo gaat dat nu eenmaal in Urk. Hij heeft genoten, ook van het boek.