6 juni 2020
Etnisch profileren. Ik ben van het ‘Keltische type’, zoals
een huidarts eens zei, en toch heb ik ermee te maken
gehad. Jaren geleden woonden mijn vriend en ik in
een wagentje dat werd getrokken door een paard. Mijn
vriend had een snor en donkere haren, zodat we vooral
in Frankrijk dagelijks konden rekenen op
politiecontroles. Daar had je ze weer, de dunne en de
dikke, en altijd stelden ze dezelfde vraag, in feite een
opdracht: ‘Uw papieren.’ Eerst konden we er nog wel
om lachen, maar na de zoveelste keer begonnen we
het vervelend te vinden. Hoe zouden degenen voor wie
we werden aangezien, de Roma en de Sinti, die
dagelijkse controles ervaren? De vraag werd voor mij
de belangrijkste aanleiding om me jarenlang van
binnenuit te gaan verdiepen in de mensen tegen wie
de vooroordelen zo diep zitten. Sommigen maken het
ernaar, dat zeker, maar zoiets mag nooit een reden zijn
voor racisme. Racisme betekent immers dat je anderen
beoordeelt als lid van een groep, en niet als individu. Ik
hoop en verwacht dat ook Roma en Sinti hun plek in
de antiracismebeweging gaan opeisen.
De foto is begin jaren negentig genomen in Roemenië.