29 april 2020
Er zijn nog maar 200 exemplaren over van mijn roman
Pingping, allemaal genummerd en gesigneerd. Zodra
ook die een eigenaar hebben gevonden, worden er
geen nieuwe exemplaren gedrukt.
Sinds de lancering hebben verschillende lezers me een
foto van hun exemplaar gestuurd, zie deze compilatie.
Aangezien eigen roem stinkt, laat ik hun mening over
het boek hier in het midden. Toch maak ik voor één
bericht, van een lezer die ik niet persoonlijk ken, een
uitzondering, vooral vanwege de laatste zin. Jan
Verberne schreef: ‘Hulde voor je boek Pingping, dat ik
geboeid en met veel plezier heb uitgelezen. Meesterlijk
geschreven, met vaart, mensenkennis en bij vlagen
ook heel poëtisch.(...) Qua virtuositeit van je
beschrijvingen moest ik denken aan Gerbrand Bakker,
en thematisch is je boek van alle tijden. (...) Nog steeds
wordt economische groei als norm gehanteerd, terwijl
de grens van deze (internationale) ongebreidelde
groeistuipen allang is bereikt. (...) Heel mooi in je boek
is de keuze van Lily (je alter ego?) voor Leonardo, de
gehandicapte concertpianist; we ‘moeten’ (lees:
mogen) terug naar waar het in essentie om gaat, naar
schoonheid, naar muziek, kunst, literatuur, naar
onbaatzuchtige liefde.’