Lees hier de vorige blog

29 april 2020 Er zijn nog maar 200 exemplaren over van mijn roman Pingping, allemaal genummerd en gesigneerd. Zodra ook die een eigenaar hebben gevonden, worden er geen nieuwe exemplaren gedrukt. Sinds de lancering hebben verschillende lezers me een foto van hun exemplaar gestuurd, zie deze compilatie. Aangezien eigen roem stinkt, laat ik hun mening over het boek hier in het midden. Toch maak ik voor één bericht, van een lezer die ik niet persoonlijk ken, een uitzondering, vooral vanwege de laatste zin. Jan Verberne schreef: ‘Hulde voor je boek Pingping, dat ik geboeid en met veel plezier heb uitgelezen. Meesterlijk geschreven, met vaart, mensenkennis en bij vlagen ook heel poëtisch.(...) Qua virtuositeit van je beschrijvingen moest ik denken aan Gerbrand Bakker, en thematisch is je boek van alle tijden. (...) Nog steeds wordt economische groei als norm gehanteerd, terwijl de grens van deze (internationale) ongebreidelde groeistuipen allang is bereikt. (...) Heel mooi in je boek is de keuze van Lily (je alter ego?) voor Leonardo, de gehandicapte concertpianist; we ‘moeten’ (lees: mogen) terug naar waar het in essentie om gaat, naar schoonheid, naar muziek, kunst, literatuur, naar onbaatzuchtige liefde.’