Lees hier de vorige blog

12 februari 2020 Het baby’tje op deze foto, Arie Egberts, is vorige week op 86-jarige leeftijd overleden. Zijn vader was tijdens de Duitse bezetting een van de Veenhuizers die hun verzet moesten bekopen met deportatie naar Neuengamme. Daar is hij op een verschrikkelijke manier vermoord. Na de bevrijding kregen Arie en zijn moeder van Justitie te horen dat ze Veenhuizen moesten verlaten. Als ik een lezing geef over Koloniekak, lees ik ook altijd een fragment over de familie Egberts voor. Het mooie aan Arie was dat hij altijd vol goede moed bleef. In zijn gezonde jaren mocht ik hem op bepaalde tijden niet bellen, dan was hij druk met vrijwilligerswerk. Ik ben dankbaar dat ik zijn familiegeschiedenis heb mogen optekenen. In mijn aantekeningen zag ik dat hij de eerste geïnterviewde was die met een cadeau voor mij kwam aanzetten, een mooie orchidee. Voordat ons gesprek begon maakte hij een hele serie grapjes. Ik: ‘Mag ik dit gesprek opnemen?’ Arie: ‘Als het voor de rechter maar niet tegen me wordt gebruikt.’ En hij wilde graag koffie, geen thee, zei hij, ook al was zijn voornaam geen ‘Douwe’. Met respect gedenk ik Arie Egberts.