12 november 2019 Twee oudere heren die elkaar begroeten, het lijkt een foto van niks. Links zit Paco Puche, die in 1969 vanuit een bovenetage in Málaga verboden boeken begon te verkopen. Zijn doel was om de dictatuur van Franco van binnenuit te ondermijnen. Later groeide het winkeltje uit tot twee grote boekhandels in de binnenstad, Proteo en Prometeo. Er hoort een uitgeverij bij die zich richt op de cultuur en historie van Málaga. Ook mijn boek ‘De tribune van de armen’ is er in vertaling verschenen. Een paar dagen geleden werd het vijftigjarig jubileum van Proteo gevierd en ik was erbij. Onverwachts kwam ook Francisco de la Torre binnenlopen, al negentien jaar burgemeester van Malaga. Onder zijn leiding is de stad sterk opgeknapt en zijn er de nodige musea gekomen. Hoewel hij de rechtse partij Partido Popular vertegenwoordigt, feliciteerde hij zijn linkse leeftijdsgenoot van harte. In de Spaanse politiek ligt toenadering nog steeds lastig, het wordt wel eens tijd dat dergelijke scènes gewoner worden. Twee mastodonten van bijna tachtig lijken er een totaal andere visie op na te houden, terwijl ze zich in feite hun halve leven hebben ingezet voor exact hetzelfde: dat hun stad een open, diverse, cultureel rijkere plek zou worden.

MARIËT MEESTER

12 november 2019 Twee oudere heren die elkaar begroeten, het lijkt een foto van niks. Links zit Paco Puche, die in 1969 vanuit een bovenetage in Málaga verboden boeken begon te verkopen. Zijn doel was om de dictatuur van Franco van binnenuit te ondermijnen. Later groeide het winkeltje uit tot twee grote boekhandels in de binnenstad, Proteo en Prometeo. Er hoort een uitgeverij bij die zich richt op de cultuur en historie van Málaga. Ook mijn boek ‘De tribune van de armen’ is er in vertaling verschenen. Een paar dagen geleden werd het vijftigjarig jubileum van Proteo gevierd en ik was erbij. Onverwachts kwam ook Francisco de la Torre binnenlopen, al negentien jaar burgemeester van Malaga. Onder zijn leiding is de stad sterk opgeknapt en zijn er de nodige musea gekomen. Hoewel hij de rechtse partij Partido Popular vertegenwoordigt, feliciteerde hij zijn linkse leeftijdsgenoot van harte. In de Spaanse politiek ligt toenadering nog steeds lastig, het wordt wel eens tijd dat dergelijke scènes gewoner worden. Twee mastodonten van bijna tachtig lijken er een totaal andere visie op na te houden, terwijl ze zich in feite hun halve leven hebben ingezet voor exact hetzelfde: dat hun stad een open, diverse, cultureel rijkere plek zou worden.